زندگی علمی- تخیلی‌مان درحالی ادامه دارد که هفته گذشته مسکن مهر در برخی مناطق قیمت بالای یک میلیارد تومان پیدا کرد تا ما یک‌بار دیگر ثابت کنیم می‌شود کاری کرد که هیچ بشری دیگر نتواند صاحب خانه شود. این را حتی کارخانه‌های رب‌گوجه‌فرنگی و شربت آلبالو هم فهمیده‌اند. برای همین است که دیگر وقتی می‌خواهند جایزه ۵۰میلیون تومانی بدهند، نمی‌گویند کمک‌هزینه خرید خانه. حتی دیگر از آن به‌عنوان کمک‌هزینه خرید خودرو هم نام نمی‌برند و می‌گویند: «بذار تو جیبت، بذار تو جیبت، اصلا چیز قابل داری نیست. فقط خواستم بفهمی یادت بودم.» خوشبختانه الان سطح دغدغه مردم از اینجور مادیات مانند خانه و خودرو گذر کرده و همه سعی می‌کنند یک لقمه نان بخورند و به باقی این مسائل دلبستگی نداشته باشند.
در خبری دیگر داشتیم که قرار است همه‌‌مان تا چند وقت دیگر یکی یک کشتی اجاره کنیم و برویم برای خودمان نفت بفروشیم و برگردیم. در همین راستا پیشنهاد می‌شود که همگی در لحظه آخر حرکت و کشیدن بادبان‌ها، داد بزنیم و به مسئولان بگوییم: «راستی مملکت چیزی لازم نداره؟ اگه می‌خواد بگیدا، نه بابا چه زحمتی، ما که داریم تا اونجا می‌ریم حالا چهار تا کالای اساسی و اینا که چیزی نیست. فقط برام اس‌ام‌اس کن، اینجوری یادم می‌ره.»
خبر مهم دیگر این هفته درباره پرونده برادر ارجمند، جناب آقای مارک ویلموتس بود. یک رقمی تو مایه‌های ۲۰۰میلیارد تومان باید به این عزیز دل، این ستون مربی‌های بِکَن خسارت بدهیم. جدا از اینکه نمی‌دانم دو تا باخت و مساوی چه خسارتی به ایشان وارد کرده، آقای کفاشیان در اظهار نظری که بازار نقل و انتقالات فوتبالی را مثل بمب ترکاند، گفت: «به‌هرحال شما یک جنسی را می‌خرید، برخی اوقات هم خراب از آب در می‌آید.» جدای از اینکه ایشان با این اظهاراتش خار تشبیه را در چشم ما فرو کرد، باید بگوییم ما انسان‌های معمولی، تا ته و اعماق یک جنس را درنیاوریم و از فروشنده قول مردانه نگیریم که خراب نشود و او هم جان همه کس و کارش را قسم نخورد، خرید و فروش انجام نمی‌شود. مثلا همین چند روز پیش من یک زیرپیراهنی خواستم بخرم، به قدری با فروشنده چانه زدم و از جنس و کیفیتش پرسیدم که آخر سر ضمانت کرد اگر کمتر از یک‌سال دوام آورد می‌توانم بروم پولم را پس بگیرم که خب ویلموتس که زیرپوش نبوده به ضمانت نیازی باشد.
خبر آخر این هفته هم درمورد سرعت غیرقابل تصور کاهش جمعیت بود. به‌طوری که گفته می‌شود این سرعت وحشتناک و از اینجور چیزهاست. ما برای حل این معضل چند پیشنهاد آماده کرده‌ایم که در ادامه یکی‌یکی می‌گوییم. اول اینکه هر زوج یا حتی فردی را در خیابان دیدیم که حداقل دست دو بچه در دست‌شان نیست، آنها را به گشت ویژه ارشاد در مسائل مربوطه هدایت کنیم. دوم اینکه جریمه تعیین کنیم و از کار طرف را بیکار کنیم. البته از قبل باید به او اخطار بدهیم که اگر تا فلان تاریخ جواب آزمایش مثبت رو میز من نباشه، خودت و همسرت هیچی اما گاوتون دوقلو می‌زاد و باید بری گوشه خونه. کلا باید سخت بگیرید تا بچه‌دار شوند. یک مدت است که مسئولان مردم را لوس کرده‌اند و بهتر است دیگر بیشتر از این با توصیه و خواهش وقت گرامی‌شان را تلف نکنند.
شهاب نبوی، طـــنــزنـویــس