یک انفجار، تخلیه یک روستا در نزدیکی محل انفجار، کشتهشدن 5 دانشمند هستهای و درنهایت انتشار مواد رادیواکتیو در سواحل شمالی نروژ؛ اینها همه اتفاقاتی هستند که به دنبال شکست آزمایش موشک اسکایفال روسیه به وقوع پیوست.
ولادیمیر پوتین، رئیسجمهوری روسیه خودش ادعا کرده که این موشک قادر است به هر نقطه از کره زمین برسد و هیچ محدودیت مسافتی ندارد و همچنین میتواند از سیستمهای دفاعی آمریکا عبور کند. اما این ماه برای کرملین این موضوع روشن شد که هر چه سیستمهای نظامی رشد میکنند، مشکلات و مسائلی که آنها به همراه میآورند هم افزایش مییابد.
مقامات آمریکایی گفتهاند این نخستینباری نیست که آزمایشهای موشکی به طور کامل موفقیتآمیز نبودهاند؛ اما سوال اینجاست که موشک اسکایفال چه نوع موشکی است؟ درواقع هنوز هیچکس بهطور دقیق پاسخ این سوال را نمیداند. اما برخی از کارشناسان حدس میزنند که اسکایفال یک نوع موشک کروز است که یک رآکتور اتمی کوچک به عنوان منبع سوخت دارد. افزایش پرتوهای رادیواکتیو در جایی به دوری نروژ میتواند تئوری سوخت اتمی را اعتبار بدهد.
دیمیتری پسکوف، سخنگوی ولادیمیر پوتین، از تأیید حدس و گمانهای گسترده بینالمللی مبنی بر اینکه این یک حادثه اتمی بوده، امتناع کرده است، اما او گفته است که این اتفاق (شکست آزمایش) باعث نمیشود که روسیه از افزایش قابلیتهای نظامی خود دست بکشد. پسکوف گفته است که تنها متخصصان میتوانند در مورد این موضوعات با مقامات صحبت کنند؛ اما اضافه کرده است: «حوادث متاسفانه روی میدهند. آنها تراژدی هستند اما در این موضوع بهخصوص برای ما بسیار مهم است که یاد آنهایی که قهرمانانه جان خود را در این حادثه از دست دادهاند زنده نگه داریم.»
جانهاکس، دانشیار جنگهای زمینی در موسسه آی.اچ.اس میگوید که این سیستم در دو حالت میتواند کار کند؛ یا هوا را میگیرد و با استفاده از رآکتور اتمی کوچک آن را گرم میکند و با استفاده از هوای گرم، نیروی محرکه ایجاد میکند؛ یا با استفاده از یک «موتور موشکی حرارتی اتمی» سوخت مایع مثل هیدروژن را گرم میکند و این سوخت مایع را برای حرکت موشک استفاده میکند. او اضافه کرده است که با توجه به ادعای ولادیمیر پوتین که این موشک هیچ محدودیتی برای طی مسافت ندارد، باید گزینه اول در مورد این موشک صادق باشد؛ چراکه گزینه دوم یعنی استفاده از سوخت هیدروژن محدودیت مسافتی ایجاد میکند و آن تنها تا جایی میتواند پیش برود که سوخت مایع داشته باشد. اما اولین مشکلی که ایجاد میشود، دود خروجی این موشک است. شما نمیتوانید از رآکتور اتمی به عنوان نیروی محرکه موشک استفاده کنید و هوا را آلوده نکنید.
سلاح آخرالزمان
دکتر مارک گالئوتی از موسسه مطالعات دفاعی و امنیتی رویال یونایتد میگوید: «این موشک آخرالزمانی است. این موشک از آنجا که در مسافتی که بر روی هوا قرار دارد، پرتوهای رادیواکتیو از خود ساطع میکند، چیزی نیست که بشود آن را در همه موارد به جز یک حمله اتمی استفاده کرد.» این به این معناست روزی که روسیه بخواهد از بمب اتمی استفاده کند، آن روز احتمالا جنگ جهانی سوم آغاز خواهد شد و روز پایان دنیا خواهد بود.
آمریکا نیز پروژه مشابهی را در دهه 1960 در دستور کار داشت. پروژه آمریکا، موسوم به پلوتو، به خاطر خطرهایی که داشت، متوقف شد. اما ولادیمیر پوتین ظاهرا مجذوب مسافت بینهایتی شده که این موشک میتواند طی کند. او در ماه مارس 2018 گفت که این موشک میتواند بارها بر روی کره زمین بچرخد و درنهایت روزها پس از پرتابش خودش به سمت هدفش شلیک شود؛ آن هم در زاویهای غیرقابل پیشبینی.
گالئوتی میگوید: «پوتین به این جنبه ماجرا که این آزمایش شکست خورده، توجهی ندارد. او تنها به این قضیه فکر میکند که میخواهد موشکی بسازد که تکنولوژی ارتش نظامی کشورش را یک سر و گردن بالاتر از سایر تکنولوژیها در جهان قرار میدهد.» با این حال اما مقامات آمریکایی به سی.ان.ان گفتهاند که روسیه بارها این موشک را آزمایش کرده اما هیچکدام از این آزمایشها با موفقیت صورت نگرفتهاند. اینکه آنها از چه مدت پیش این پروژه را شروع کردهاند و تا چه مدت طول خواهد کشید تا به موفقیت برسند، چیزی است که هیچکس آن را نمیداند.