گفتوگوی شهروندآنلاین با 3 خانوادهای که کودکانشان در 6 ماهه گذشته ناپدید شدهاند
ناپدید شدند، مبهم و رازآلود. نه کسی آنها را دید و نه سرنخی از آنها پیدا شد و نه حتی رد و نشانهای از خود به جا گذاشتند. سرنوشتشان معمایی ماند و خانوادههایشان هم چشم انتظار یک سرنخ کوچک ماندند. بیخبری و انتظاری تلخ و کشنده سهم خانوادههای این کودکان شد. معمولا سرنوشت کودکان گمشده یا پایانی تلخ دارد یا شیرین؛ اما برای این کودکان، پایانی وجود ندارد. زهرا و محمدمهدی و سپهر کودکانی هستند که امسال در عرض چند ثانیه رفتند و خانوادههایشان را بین امید و ناامیدی با انتظاری زجرآور تنها گذاشتند. هنوز نه از محمدمهدی و سپهر که اردیبهشتماه ناپدید شدند خبری است و نه از زهرای دو ساله که در عرض 20 ثانیه جلوی در خانهشان راهش را کج کرد و رفت و دیگر بازنگشت. هنوز خانواده زهرا و محمدمهدی و سپهر با اشک منتظر برگشتن عزیزدردانههایشان هستند. خانوادههای این سه کودک همچنان جستوجو میکنند، همچنان به دنبال رد و نشانه هستند و هنوز هم از این بیخبری دردناک، عذاب میکشند.